Op 25 oktober 2024 voltrok ik mijn laatste huwelijk van het jaar. Tenzij er nog een mooie kerstbruiloft of andere liefdevolle verrassing tussendoor komt - mag altijd, hoor. Ik blik vol trots en dankbaarheid terug op een prachtig trouwseizoen, waarin ik ook een oude liefde herontdekte.
Mijn tweede trouwseizoen was een extra lange editie. Op 24 februari kwam ik al uit mijn winterslaap dit jaar. Het was een prachtige start, bij het altijd sfeervolle 1612 in Noordbeemster. En behalve een heleboel (27 stuks!) bruiloften, was 2024 ook een jaar van grote persoonlijke ontwikkeling. Per 1 december werk ik namelijk volledig voor mezelf, na 8 jaar bij de gemeente Purmerend en nog veel meer jaren in loondienst.
In maart bezocht ik The Wedding Society Summit, een netwerkevenement voor mensen in de trouwbranche. Een van de sprekers daar was een business (panter)coach die meteen mijn hart veroverde toen ze haar verhaal even compleet kwijt was en dichtklapte, nadat iemand later de zaal binnenkwam. Een week later maakte ik 1 op 1 kennis met haar en besloot ik mijn gevoel te volgen en met haar een coachingstraject te doen. Met welk doel wist ik toen zelf nog niet eens.
Door haar ontdekte ik wat ik ergens al wist: mijn baan had ik een beetje uitgespeeld. En dat trouwen gaf me zoveel plezier dat ik daar meer van wilde. Maar trouwen gebeurt vooral in de zomermaanden. Dus om het hele jaar door inkomsten te hebben, moest ik ook werk hebben dat niet aan de seizoenen vastzat. We kwamen op tekstschrijven, mijn allereerste liefde - maar echt, sinds groep 2 dus. En iets daarna sprak ik iemand die me op het idee bracht om dagvoorzitter te worden. Een podium pakken én bieden aan anderen. In feite wat ik ook doe bij een huwelijk: het gaat om het stel, maar ik vertel. Mijn plan werd al iets concreter.
In mei, juni en juli had ik zo'n beetje elke week wel een bruiloft. Het waren feestelijke dagen met soms ook hartverscheurende verhalen. Van mensen die het zo voor hun kiezen hebben gekregen dat ik snap dat je de liefde volop wilt vieren. Daar ging niet alleen heel veel liefde in zitten, maar ook veel van mijn (vrije) tijd. Ik werkte nog 4 dagen in loondienst ernaast en zat elke avond achter de laptop. Het begon aan me te knagen: wat nou als ik zelf mijn tijd kon indelen? En ergens aan het einde van de zomer kwam de ommekeer: ik werd niet meer bang van de gedachte aan een eigen bedrijf, maar zag het als een kans om helemaal te doen wat ik wilde. Een vast inkomen met vast werk op een vaste plek, was precies dat geworden: ik zat vast en dat benauwde me.
Tijdens diezelfde Summit in maart sprak Dorit Roest de woorden hierboven, en die begon ik meer en meer te voelen. Als elke bruiloft me zoveel plezier gaf, en ondertussen de tekstklussen ook al mijn kant opkwamen, waar wachtte ik dan eigenlijk nog op? Eind september hakte ik de knoop door. We gingen voor onszelf: Met alle liefde, Teksten van Mars, en ik. Ik, met alles wat ik nog kan bedenken en doen naast trouwen en schrijven.
Dus de laatste weken struin ik langs netwerkontbijten, -wandelingen en -borrels (doe mij die maar, als ik mag kiezen) en kennissessies, en plan ik heel veel afspraken met nog meer mensen. Om van gedachten te wisselen, om te horen wat zij nodig hebben en om te vertellen wat ik daarin kan doen. Want seizoen 2 was het seizoen dat ik niet alleen koos voor mezelf, maar er ook vol voor ging. En iedereen mag het weten.
In de candy shop die het freelancen tot nu toe is, schreef ik als razende reporter een verslag over IT en de arbeidsmarkt, werk ik aan een jubileumboek voor een bedrijf dat bijna 100 jaar bestaat, vier ik de liefde (voor het eerst of opnieuw na zoveel jaar huwelijk) schrijf ik maandelijks een portret voor de lokale krant, help ik mensen met een bijzonder levensverhaal om dat goed onder woorden te brengen, schrijf ik toespraken en redigeer/transformeer ik wollige teksten naar sappige stukken. En wat er verder maar op mijn pad komt. Jij misschien?
Ik schrijf het verhaal van je leven. Samen schrijven we geschiedenis.
Contactgegevens